Historia
HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W RZECZYCY ZIEMIAŃSKIEJ
Szkoła w Rzeczycy Ziemiańskiej istniała już prawdopodobnie w 1870 r. Drewniany budynek szkoły postawiony był na placu ofiarowanym przez Bronisława Grabowskiego, ówczesnego właściciela majątku. Pierwszym nauczycielem był pan Dwornicki, pochodzący z miejscowości Irena, jego następcą powstaniec styczniowy, pan Łukaszewicz, później zaś pani Maria Wasyl, pan Janowski oraz Stanisław Jakubicki. Szkoła ta była trzyoddziałowa, a zgodnie z reskryptem carskim z 1885 r. nauczanie wszystkich przedmiotów odbywało się w języku rosyjskim. Jedynie raz w tygodniu, po południu, uczniowie uczyli się w języku polskim.
W 1914 r. budynek szkolny rozebrano i rozpoczęto budowę nowej szkoły, lecz z powodu wybuchu I wojny światowej prac lekcyjne do 1924 roku odbywały się w dawej karczmie w centrum wsi, potem zaś w licznych prywatnych kwaterach, m.in. u pana Dudka, Jocka, Wysockiego, Gładkowskiego i Liska. W pierwszych latach II Rzeczpospolitej szkoła liczyła pięć oddziałów, a od roku 1930- siedem.
W 1938 r. rozpoczęto prace w związku z budową nowej szkoły. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jednak dokończenie tych prac. Dopiero w maju 1945r. oddano do użytku dwie sale, mimo iż pomieszczenia te były wykończone prowizorycznie. Z inicjatywą dokończenia prac przy nowej szkole wyszedł jej kierownik, pan Stefan Matuszyk. Dzięki jego staraniom rok szkolny 1947/48 rozpoczęto w nowym drewnianym budynku, który jako jeden z pierwszych we wsi zelektryfikowano.
W 1962 r., w obliczu wprowadzenia systemu szkół ośmioklasowych, okazało się, że obecny budynek jest za mały. Kierownik szkoły uznał, że konieczna jest budowa zupełnie nowego, nowocześniejszego. Podjął starania o zgodę na realizację tegoż zamierzenia, nawiązując współpracę ze Związkiem Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie, Kuratorium Oświaty w Lublinie oraz z przedstawicielem Ludowego Wojska Polskiego gen. Wacławem Czyżewskim. Otwarcie nowej szkoły, wybudowanej z pieniędzy przeznaczonych na Społeczny Fundusz Budowy Szkół oraz składek żołnierzy okręgu warszawskiego, nastąpiło 2 września 1968 r. i było dla mieszkańców Rzeczycy wielkim świętem. Szkole nadano imię miejscowego bohatera– Aleksandra Szymańskiego ps. „Ali”. Był to obiekt nowoczesny: miał szerokie i widne korytarze, centralne ogrzewanie, funkcjonalne klasy, dobrze wyposażone pracownie: geograficzną , fizyko-chemiczną, techniczną oraz piękną salę gimnastyczną, zajmującą całe skrzydło szkoły. Budynek ten służy dzieciom i młodzieży do dnia dzisiejszego. 
19 marca 1988 r. odbyła się w szkole uroczystość nadania placówce sztandaru. Organizację przedsięwzięcia powierzono Komitetowi Fundacyjnemu w składzie: Krystyna Miśkiewicz - przewodnicząca, Wanda Wysoczyńska - zastępca, Anna Nitkiewicz i Jolanta Baran - członkinie. Wszystkie działania koordynował ówczesny dyrektor szkoły – pan Marian Ciupak. W uroczystościach uczestniczyli przedstawiciele władz gminnych, powiatowych i wojewódzkich, sponsorzy, sympatycy szkoły oraz społeczność szkolna.
Do 1990 roku w Rzeczycy Ziemiańskiej istniały dwie niezależne placówki oświatowe – dwuoddziałowe przedszkole oraz ośmioklasowa szkoła. Obie instytucje mieściły się w obecnym gmachu, praktycznie w tych samych pomieszczeniach. Warunki były jednak dosyć trudne, chociaż jak na możliwości wiejskie – całkiem niezłe. Budynek, istniejący od 1968 roku, wymagał remontu. Ówczesna dyrektor szkoły – pani Aniela Dębniak - we współpracy z samorządem lokalnym podjęła się remontu gmachu szkolnego polegającego na wymianie kotłów c.o., odnowieniu elewacji, naprawie stropodachu oraz parkietu na sali gimnastycznej. Rodzice, widząc przychylny stosunek lokalnych władz do środowiska, z zapałem wspomogli dyrekcję w remoncie pomieszczeń szkolnych – położono wówczas boazerię, parkiet i drewniane podłogi w większości sal lekcyjnych i na korytarzu. Prace te były bardzo potrzebne, ponieważ przyczyniły się do podniesienia poziomu warunków socjalnych licznej grupy uczniów uczęszczających do szkoły i przedszkola. W latach 90 – tych do obu placówek uczęszczało około 180 uczniów. Koniec lat dziewięćdziesiątych i początek XXI wieku w naszej szkole, jak we wszystkich placówkach oświatowych był przełomowy. W tym czasie stabilną, od wielu lat niezmienną sytuację w polskiej oświacie, poruszyły zmiany związane z reformą edukacji. Jej najwyrazistszym przejawem stała się likwidacja systemu ośmioklasowego na rzecz sześcioklasowej szkoły podstawowej oraz powołanie nowego szczebla edukacji dla młodzieży na poziomie gimnazjalnym. To były trudne zadania dla nauczycieli, uczniów, rodziców, ale także dla młodych jeszcze władz samorządowych. Przez te chwile szkołę w Rzeczycy Ziemiańskiej przeprowadził nowy dyrektor pan Ryszard Zdyb.
W 2000 roku władze lokalne Uchwałą Rady Gminy powołały w Rzeczycy Ziemiańskiej Zespół Publicznych Placówek Oświatowych, w skład którego weszło publiczne przedszkole i publiczna szkoła podstawowa. Na jeden rok zagościło też tu publiczne gimnazjum, którego dyrektorem została pani Grażyna Pytlak. Jednak zgodnie z planem władz terytorialnych, polegającym na zamyśle stworzenia jednego dużego gimnazjum dla wszystkich uczniów z całej gminy, szkoła ta została przeniesiona do Trzydnika Dużego.
W roku 2001 dyrektor szkoły we współpracy z samorządem zorganizował pierwszą, bardzo dobrze wyposażoną, pracownię komputerową oraz kontynuował prace nad kolejnymi remontami wewnątrz budynku – wykonano meble do jadalni, zakupiono nowe pomoce dydaktyczne, odnowiono wszystkie łazienki, założono monitoring. Dyrektor Ryszard Zdyb zainicjował też powstanie Gminnego Zespołu Doskonalenia Nauczycieli, mającego na celu wspieranie kadry pedagogicznej we wdrażaniu reformy oświaty oraz ujednolicenie procedur związanych z zarządzaniem placówkami oświatowymi i pomiarem jakości ich pracy.
W roku 2003 samorząd lokalny pozyskał z funduszy unijnych znaczną pulę środków na termomodernizację trzech szkół na terenie gminy. Wśród nich znalazł się budynek ZPPO w Rzeczycy Ziemiańskiej. W ciągu kilku miesięcy zmieniono dzięki temu jego oblicze. Gruntowny remont dotyczył docieplenia ścian i wykonania nowej elewacji, wymiany okien, orynnowania, instalacji odgromowej, zmiany pokrycia dachu. Urządzono nowoczesną kotłownię, wymieniono instalację c.o., wykonano nowe odwodnienie. W celu prawidłowej organizacji wszystkich prac, sporządzono nową dokumentację techniczno - budowlaną budynku szkoły i Domu Nauczyciela. Wykonano kosztowne ekspertyzy, np. stropodachu na sali gimnastycznej. Kontynuację prac wykonanych przez gminę stanowiły działania rodziców, którzy wspomogli dyrektora w zamknięciu prac wewnątrz budynku i wokół niego. Zasługą rodziców stało się wyremontowanie sal lekcyjnych, sali gimnastycznej, wykonanie chodnika z kostki cementowej, rekultywacja terenu wokół szkoły – wycinka drzew, odnowienie boiska do piłki nożnej, sianie trawy.
Wśród innych działań podnoszących jakość funkcjonowania szkoły i przedszkola w Rzeczycy Ziemiańskiej należy wymienić współpracę z gminą w pozyskiwaniu środków unijnych na nową pracownię komputerową i centrum informacji multimedialnej, pomoc w remoncie pomieszczeń – sali na pracownię, biblioteki, zaplecza kuchennego i kuchni oraz zakup placu rehabilitacyjno – rekreacyjnego z funduszu prewencyjnego PZU.
Samorząd lokalny jest otwarty na udział szkoły w projektach unijnych zawsze potwierdza ewentualny udział środków własnych w realizacji projektu, sam również chętnie składa aplikacje reagując na potrzeby szkół – w tym roku na zakup wyposażenia miejsc zabaw w ramach programu „Radosna Szkoła”(6 tyś. zł. na placówkę).
Jak więc wygląda nasza szkoła i przedszkole obecnie? W kontekście troski o bazę materialną i rozwój placówki oraz jej odnajdowanie się w nowej rzeczywistości - dobrze. Z pewnością jest to efekt zrozumienia przez samorząd lokalny roli, jaką placówka oświatowa pełni w środowisku. Zapewnienie jej właściwych warunków funkcjonowania przekłada się na podniesienie jakości życia każdego mieszkańca gminy – zwiększa dostęp do informacji, wspomaga funkcje wychowawcze i opiekuńcze rodziny, zapewnia możliwość zdobywania wiedzy w komfortowych warunkach, sprzyja wyrównywaniu szans edukacyjnych, mobilizuje mieszkańców do podejmowania cennych inicjatyw społecznych. Szkoła zawsze była i jest dla mieszkańców ważnym ośrodkiem życia kulturalnego i społecznego. Z nią splatają się ich losy, praca, wspomnienia.
Kierownicy i dyrektorzy, którzy kierowali szkołą od 1918 r.
- p. Rombkówna
- p. Rudolf Kohler (1922-1929),
- p. Stanisław Maj (1929-1935),
- p. Zygmunt Kozłowski (1935-1939),
- p. Aleksander Kusyk (1939-1944),
- p. P. Rusiecki (1944-01. 1946)
- p. Andrzej Oszczędłowski ( 01. 1946),
- p. Stefan Matuszyk (1946-1974),
- p. Marian Ciupak (1974-1977),
- p. Eugeniusz Grel (1977-1987),
- p. Marian Ciupak (1987-1991),
- p. Aniela Dębniak (1991-1998),
- p. Ryszard Zdyb (1998-2003),
- p. Dorota Kałasz (od 2003- 2018),
- p. Renata Ryń - Sobala (od 2018 do chwili obecnej)